Zomerhuis met zwembad
Het werd weer tijd voor een update vanuit Jakarta! Terwijl in Nederland de herfst flink is ingetreden en de regen met bakken uit de lucht komt (maar waar ook wel weer gezellig de kaarsjes op tafel staan met een schaaltje pepernoten ernaast), is het hier nog steeds warm met af en toe een flinke regen of onweersbui. Het regenseizoen is begonnen maar na een bui schijnt hier gelukkig de zon weer en je hoeft nooit een vestje aan...hoe fijn is dat?!
Twee weken geleden zijn we tien dagen op vakantie geweest naar Lombok en Gili-air (een klein eilandje dat bij Lombok hoort). Nou, we waren er wel weer aan toe hoor..;-). En wat ik nou zo fijn vind om vanaf hier op vakantie te gaan is dat je je koffer de avond voordat je weggaat inpakt...niks vakantie-inpak-stress. En we hoeven ook niet veel me te nemen want het is warm dus zwemgoed en wat kleding mee en we kunnen...
Eerst stond Lombok op het progamma. Vanaf Jakarta iets minder dan twee uur vliegen. En vanaf het vliegveld was het nog twee uur rijden naar het resort. We zaten weer in een prachtig resort met de zee 25 meter voor ons....WAUW!!!
En wat is zo'n resort luxe!! Aangezien wij eerder altijd kampeerden en je dan 's ochtends toch echt zelf je tent uit moet om stokbrood te gaan halen...is het nu wel heel erg fijn dat het ontbijt 's morgens op een grote tafel staat en dat je mag pakken wat je wil. En we zijn natuurlijk Nederlanders dus pakken zullen we! Gelukkig is het intercontinentaal en zitten we 's morgens niet aan de mie goreng maar aan de toast met omelet, pannenkoeken met ananas en vruchtensap met een kopje thee...Zalig lekker!
En wat hebben we gedaan in Lombok? Ik kan er helaas weinig verrassends over zeggen...we hebben weer niet zo veel gedaan. En dat was ook weer heerlijk! Elke dag lekker zwemmen in de zee en in het zwembad, lekker eten, spelletjes doen op een kleedje in het gras....niemand die ons wat doet!
Tijn is een ster in het maken van nieuwe contacten en had al direct twee vriendjes die uit Santa Barbara kwamen (van de soap?!....Ja, van de soap). De broertjes hielden samen met hun ouders een sabbatical en waren een jaar aan het rondreizen. Op het strand hebben ze een prachtig fort gebouwd waar elke dag lekker in gespeeld werd.....
Lieve en Joris spelen vooral veel met elkaar (dus mocht je nog twijfelen over het aantal kinderen dat je wil...neem er drie of meer, dan grijpt er nooit een kind mis en heeft iedereen altijd wel iemand om mee te spelen). Ze vermaken zich prima met het zand en het water.
We zijn in Lombok 1 dagje op pad geweest naar Kuta beach...een heel mooi strand op twee uur rijden afstand van Sengigi (waar we zaten). Onderweg een paar keer een stop gemaakt om wat plekken te bekijken. Een aardewerkplaats (en je moet natuurlijk wat kopen) en een weverij waar we een mooie lap kochten die de kinderen af en toe aan hun laars kunnen doen....
En toen kwamen we aan bij Kuta beach......(slik). Ik dacht dat wij in Sengigi op een mooie plek zaten maar we zijn helaas bedrogen...Kuta was het paradijs!! De kinderen liepen letterlijk gillend het water in en ik moest mij ook beheersen. Het had gekund want we waren helemaal alleen maar mijn aanpassingsvermogen schakelt zich niet zomaar uit dus ik gilde van binnen....Dit was waar ik altijd van gedroomd had. Zand zo zacht als fluweel en zo wit als mijn onderbenen..(wat een beetje jammer is). En er was RUST...helemaal niemand te bekennen. Alleen Frank, ik , de kinderen en een man die verse ananas voor ons sneed (en die wilden we er graag bij hebben). Het smaakte ook echt ananassig....superlekker!!
Op de foto's is het mooie tafereeltje te zien van het mooie strand met de blauwe zee (dat de kinderen elkaar later met een gieter de hersens insloegen en net iets langer onder water hielden dan goed voor je is, dat vergeten we voor de vorm gewoon..want wat was het fijn!)
Na vijf dagen zijn we met de boot naar Gili-air gevaren. Dat duurde ongeveer een uur en dat was net lang genoeg om Lieve haar ontbijt nog net in haar maag te laten zitten...ze voelde zich behoorlijk zeeziek! Ik had gelukkig een pilletje genomen. Lieve heeft duidelijk mijn genen...
Aangekomen op Gili-air gingen we verwachtingsvol naar het resort dat we geboekt hadden. Slechts 70 meter van het strand stond er op de site.....Ik denk dat het behoorlijk eb was want het bleek meer dan 300 meter te zijn. En laat nou net dat stuk strand niet geschikt te zijn om te zwemmen, allemaal rots. Ik denk dat we toch een beetje verwend zijn geraakt want dit was niet helemaal wat we in gedachten hadden. Ons huisje had dit keer geen airco.....het bleek een zweethut!! Helaas kan ik het dan niet nalaten om dat twintig keer te benoemen...alsof het daar koeler van wordt!
Had Frank het nog niet heet van de warmte dan kreeg hij het wel heet van mijn gezeur (witheet heet dat dan he?). We besloten even bij te komen van de eerste indruk en op onze mooie veranda te gaan "chillen'. Dat duurde welgeteld 5 minuten en toen besloten de locals uit de Kampung achter ons hun afval te gaan verbranden. Daar zat ik dan...in de rook!! Ik leek wel Penny de Jager uit een optreden van Toppop (Ad Visser was de enige die nog ontbrak in deze soap). En STINKEN...!!! Nou ja, verdere details daarover zijn niet van toepassing....
Het bleek dat de kampung achter ons een hoog Martin Gaus-gehalte had. De kippen en hanen liepen over de veranda en ze hadden ook een paard (en die stond niet in de gang zo te horen)...wat een lawaai!! We besloten het voor 1 nachtje te proberen!
Dat Frank diezelfde dag nog op pad is gegaan om een ander leuk huisje te vinden, daar ben ik hem tot op de dag van vandaag dankbaar voor!! Hij ging, kwam terug en overwon....hij had een mooie nieuwe plek gevonden voor de laatste vier dagen.
En dat huisje was het einde...zo mooi!! Het was een nieuw huisje, met een enorm dakterras en een uitzicht op zee met een prachtig strand om aan te liggen...Do i need to say more?! Wij betraden het paradijs wederom en hebben hier genoten van vier heerlijke dagen.
's Morgens lekker ontbijten aan het strand (heerlijke pannenkoeken met verse ananas), lekker snorkelen, boekje lezen, schelpen zoeken....Wat is de wereld mooi!!! In 1 klap waren mijn toppop visualisaties als sneeuw voor de zon verdwenen.....
Zondag vlogen wij weer terug naar Jakarta en toen werd het tijd om ons op te makenvoor de verhuizing waar wij al weken naar uitkeken...We gaan naar ons nieuwe huis...YESS!!!
Op donderdag 1 november kregen wij de sleutel en dat was ook de dag waarop wij voor het eerst in ons huis gingen slapen. Het huis was op 1 november helemaal opgeknapt...heel fijn! Zelfs het zwembad was al klaar om een duik in te nemen...
Ik ben 's morgens nog in het appartement gebleven om te wachten totdat de laatste doos was opgehaald en toen ben ik aan het eind van de ochtend naar ons huis gegaan. Daar waren onze twee nieuwe hulpen (twee vrouwen die bij ons de huishouding komen doen) al druk bezig met het uitpakken van alle dozen en alles een plekje te geven. Dat is ook een vreemde gewaarwording...Als een soort kip zonder kop liep ik door het huis. Ik deed net alsof ik het heel druk had, maar waarmee?! Daar ben ik tot op de dag van vandaag nog niet achter....
Het was een komen en gaan van mensen. De nieuwe bank werd gebracht. De nieuwe bedden geleverd en onze nieuwe opgeknapte hele oude kast werd gebracht. Ook werden er op verschillende plekken grote ventilatoren opgehangen....voor zover ik overzicht had was ik dat nu wel kwijt!
Maar aan het eind van de dag, toen het ging schemeren, deden we de lampjes aan en aaaahhh, het was al echt gezellig!!
De eerste nachten waren wennen. De kinderen moesten wennen aan de grootte van het huis (met zes slaapkamers en vijf badkamers moeten er veel meer keuzes gemaakt worden.( Neem ik vandaag de blauwe WC of ga ik voor de beige want die bril die zit zo lekker). Als de kinderen in bad gingen mocht ik geen moment van hun zijde wijken...dus ging ik er gezellig bij zitten. Ook 's nachts stond er de eerste nachten geregeld iemand naast mijn bed. (Ook zo fijn..ze staan dan stil naast mijn bed en zeggen niks totdat ik mijn ogen opendoe...IEEKKS!!! Dat vind ik altijd zo schrikken).
We zijn nu twee weken verder en ik moet zeggen dat het nu begint te wennen. We slapen allemaal beter, de geluiden kunnen we meer plaatsen en we zien gelukkig niet iedere dag kakkerlakken lopen....wat kunnen die hard lopen zeg!!).
Na vier dagen kwam er even een dip. Onze envelop met contant geld bleek weg te zijn. Frank dacht eerst nog dat ik een middagje was wezen shoppen in een luxe shoppingmall maar niets bleek minder waar...het geld was weg!!
Na alles twintig keer overdacht te hebben kwamen we er echt op uit dat 1 van onze hulpen het geld moest hebben achterovergedrukt (of gewoon heeel goed opgeruimd). Advies gevraagd aan een gezin dat hier al lang woont...Beide dames ontslaan want je weet niet wie het gedaan heeft. Frank en ik hadden wel allebei onze vermoedens..het bleek ook om dezelfde vrouw te gaan. Volgende morgen (Frank was 's nachts vertrokken naar Surabaya) heb ik samen met die Nederlandse vrouw een gesprek gehad met onze hulpen (want tijdens mijn Bahasa lessen was ik nog niet toegekomen aan het hoofdstuk: Diefstal...wat te doen?)
De dame die ik verdacht reageerde ook verdacht. Mijn vermoedens werden alleen maar bevestigd. Maar ja, dat is geen bewijs. Er zat niets anders op dan beide dames te ontslaan. Envelop met geld meegegeven (de dief kreeg gewoon nog een bonus), want ik wilde niet naar uit elkaar gaan en ik was per slot van rekening toch alleen met de kinderen thuis de komende nacht...
Maar toen beide vrouwen weg waren brak ik. Ik vond het zo erg dat ik de leuke hulp had moeten laten gaan...ik had zo'n goed gevoel bij haar. Ik wilde haar terug! Zo gezegd zo gedaan. Sms gemaakt in het Indonesisch, verstuurd, met daarin het verzoek morgen alsjeblieft weer te komen voor nog een gesprek, Ze kwam en ik heb samen met de vrouw die vloeiend Indonesisch spreekt uitgelegd waarom het de dag ervoor niet anders kon...anders zou ik een schuldige hebben aangewezen. Ze begreep het en is nu gelukkig weer bij ons...heel fijn!!
Ondertussen hebben we weer een nieuwe vrouw aangenomen en zij begint vrijdag....wij hopen dat het vanaf nu gewoon goed gaat!!
Nou, dat was weer even een update vanuit Jakarta!! Het regenseizoen is nu echt begonnen, met elke dag een flinke onweers/regenbui!! Maar daarna schijnt de zon weer en is het even wat koeler...niet verkeerd!! De weekenden voelen hier als vakantie...We zijn natuurlijk steeds met zijn vijven, wat heel fijn is. En afgelopen zondag zaten we met de toastjes en de chipjes met onze voeten in het zwembad....Ik dacht dat ik gek werd van geluk!! Dit is zo bijzonder...en dit maken we nooit meer mee....dus we gaan de komende tijd gewoon heel erg genieten in ons zomerhuis met Zwembad!!
Liefs van Frank, Sandra, Tijn, Lieve en Joris!!