Nikmati tinggal di Jakarta!
Drie maanden geleden was de laatste keer dat ik een stukje op de site heb gezet.....En zolang wonen we dus alweer in ons -inmiddels niet meer zo nieuwe- huis. Het voelt ook echt als ons huis..al blijft het groot. (het is iedere keer weer spannend of je elkaar wel of niet tegenkomt).
We hebben in december een hele gezellige maand gehad want toen waren mijn ouders er 3 weken (van Sandra). Ontzettend fijn om ze alles te kunnen laten zien en ze zo dichtbij alles mee te laten maken.
En na drie weken waren de ogen van zowel mijn vader als mijn moeder uit hun kassen gerold. Ze vielen van de ene verbazing in de andere. De drukte, de chaos, de warmte, de viezigheid, alles kwam keihard binnen. (en dat snapten wij heel goed).
De eerste week zijn we thuis gebleven. De kinderen gingen deze week nog naar school en konden op school alles aan opa en oma laten zien. De laatste dag voor de kerstvakantie was er een kerstmaaltijd en een optreden van elke klas. Joris stond een tropisch dansje te doen in zijn tropical swimming pants, Lieve stond met muts op, handschoenen aan en sjaal om te steildansen en Tijn deed een stukje komedie waarbij hij een taart in iemands gezicht mocht gooien...en die was RAAK!!
Na een week zijn we met de trein 5 dagen naar Yogyakarta geweest. Dat was een treinreis van meer dan acht uur. Prima reis gehad, alleen een beetje k-k-koud door de airco die op een veel te lage temperatuur stond. (en waarom hadden we geen vestje mee?!).
Yogya was super!!! Een hele mooie stad met veel groen en een stuk minder druk dan Jakarta!. Wat we vooral heel leuk vonden waren de vele becaks (van die fietstaxi's die we ook in Assendorp hebben maar dan traditioneler (lees:leuker). Daar hebben we ook aardig wat ritjes ingezeten. De eerste keer kon ik tijdens het ritje alleen maar denken aan die arme man die met zijn getrainde kuiten ons naar de juiste bestemmming moest brengen. En wat lag daar verderop?...Oh, dat was zijn tong!! Maar die gedachte heb ik bij de volgende ritjes uit de becak gegooid dus dat scheelde weer wat gewicht!
Wat hebben we gedaan in Yogya?
-We hebben het paleis van de sultan bekeken (Kraton palace)....Ja leuk!!
-We zijn naar de borobudur geweest..in de stromende regen! (boeddhistische tempel)...Ja leuk!! (alleen miste ik een extra U in de naam...BorobuDUUR!!...jemig wat moesten we daar veel voor betalen......!!
-Frank en ik zijn op een ochtend heel vroeg naar de Merapi vulkaan gereden en hebben daar een tocht met een jeep gemaakt door het gebied waar twee jaar gelden een uitbarsting is geweest. Ik zal niet zeggen Ja leuk...maar het was erg indrukwekkend...en dat was het!!
-We hebben elke avond heerlijk gegeten. We zaten in een resort net buiten het centrum dat een beetje Balinees leek. Heerlijk in de natuur, met een lekker zwembad en twaalf schattige huisjes!! De eigenaresse van het resort kon heerlijk koken!!
- We hebben een heel tof batik-schilderij gekocht voor in ons huis. Hele mooie felle kleuren en typische Indonesische afbeeldingen. Het is heel groot en het staat prachtig...er wordt veel naar gekeken!!
Wat een heerlijke dagen waren het. We zijn met het vliegtuig terug naar Jakarta gevlogen en dat ging toch wel lekker vlot...een uurtje vliegen en we waren weer in Jakarta!
Daarna hebben we nog anderhalve week thuis vakantie gehad en eind december gingen mijn ouders weer terug naar Nederland. Ze hadden vanuit Nederland heel veel meegenomen voor ons: Veel drop, tijdschriften, smeerworst, ondergoed, lenzen, ruggensteun voor op onze nieuwe fiets, stepjes voor op de fiets (ik kan nu 1 kind voorop een zadeltje dragen en 1 achterop...fijn!!) en nog veel cadeautjes. Een feest om alles uit te pakken!! Bij het terug gaan was de koffer slechts gevuld met veel herinneringen en dat weegt een stuk minder....Het afschied viel mij heel zwaar. De hele dag een soort van leeg gevoel dat overheerste. De kinderen hadden hier minder last van en gaan sneller weer over tot de orde van de dag...alleen Tijn voelde zich ook wat sip op de dag van vertrek! Gelukkig zakt dat gevoel wel snel weer...maar afscheid nemen vind ik pittig!! (en bestaat WEL! Marco B......hoe hij dat toch ooit heeft kunnen zingen?!).
Tja, en in januari hebben we de meeste regen gehad die we dit seizoen gehad hebben. Het heeft zelfs het nieuws in Nederland gehaald....wat een overstromingen (Banjir heet dat hier). Het leek ook niet meer op te houden met regenen. En dat gaat dan echt met emmers tegelijk.
Op de plek waar wij wonen hebben we er geen last van gehad (op wat kleine lekkages na), maar een paar minuten hiervandaan bij de school van de kinderen, heeft de boel flink onder water gestaan. Dat was wel heftig om te zien. Het meest verbaasde ik mij nog over de rust die er heerste in de kampung naast school. De mensen die in de straat woonden die onder water stond, gaan gewoon met zijn allen een stuk verderop zitten en wachten tot het water gaat zakken. En dat duurde wel een poosje. De mensen die in die wijk wonen werden opgevangen in de gymzaal van de school, daar kon worden geslapen.
In het centrum van Jakarta zijn ook veel overstromingen geweest. Gelukkig is het water nu weer gezakt maar er is nog veel hulp nodig voor de mensen die zijn getroffen. Doordat alle riolen hier openliggen en alles verstopt raakt doordat iedereen hier zijn afval gewoon op straat gooit, is al dat water wat in de huizen loopt enorm vervuild en kunnen de spullen die in de huizen staan allemaal niet meer gebruikt worden.
Op veel plekken (ook bij de kinderen op school), wordt kleding, dekens en schoeisel ingezameld. Ook zijn er veel voedselpakketten uitgedeeld aan de getroffenen. Het grootste gedeelte van het regenseizoen is nu voorbij en het is dus maar te hopen dat de mensen nu weer een hele tijd bespaard blijven...
Met de kinderen gaat het op school heel goed. Ze hebben vriendjes en vriendinnetjes waar ze graag mee spelen en op deze school worden er veel dingen georganiseerd (wat een luxe!! Joris heeft zelfs twee juffen in de klas en op drie dagen ook nog een extra klassenassistent). Tijn vindt de school helemaal het einde (niets dan goeds over de NIS). Hij vindt zijn leraar super!! (een jonge leraar die ook voetbal als grote passie heeft en regelmatig na schooltijd een partijtje meedoet). Hij traint twee keer in de week voor voetbal (is ook op school) en op zaterdag doet hij mee aan de Coca-cola-league. Ze staan momenteel tweede!!
Lieve is samen met Joris begonnen met diploma zwemmen en vinden dat ook erg fijn. Ik moet zeggen dat ik het ook fijn vind om mee te gaan naar zwemles. In Nederland vrafschuwde ik het: (warme, dampende kleedkamers waar je dan met je dikke winterkleren binnenstapt, plakkerige kinderen bij wie je de kleren niet aankrijgt, een kind dat nog net even moet plassen- sta ik nou met mijn blote voeten in zwemwater of in een plas urine?!....En dan die vreselijke akoestiek. Schreeuwende kinderen zijn al irritant en helemaaaal in zulke holle ruimtes. Om over al die ouders nog maar te zwijgen die toevallig allemaal net een kind hebben met bijzondere gaves en dat met je willen delen. Alsof mij het interesseert dat Annika al twee minuten kan watertrappelen met twee vingers in haar neus! Ik stop dan het liefst twee vingers in mijn oren..AAARGH!!) Okee..tot zover mijn promo voor zwemles in Nederland!
Hier is de zwemles lekker buiten. Warm is het wel maar plassen doen we in de struiken en de meeste moeders spreken een andere taal en laat mijn Engels nou net heel middelmatig zijn. Schouders ophalen is een taal die iedereen verstaat!!
Frank heeft het druk met zijn werk en dat gaat allemaal fijn door. Ook tennist hij in het weekend regelmatig en op de dinsdagavond speelt hij met zijn Indonesische collega's Futsal...soort zaalvoetbal maar dan zonder zaal! Een bierje drinken met zijn expat-buurmaatjes valt ook altijd in de smaak!!
Ik vul mijn dagen met....Tja, daar moet ik even over nadenken......radiostilte.........
Ik doe nog steeds hetzelfde vrijwilligerswerk en dat bevalt heel goed. Op dinsdagmorgen ga ik nog steeds naar de vuilnisbelt om daar te knutselen op een schooltje. En twee weken geleden ben ik voor het eerst naar een opvang geweest voor straatkinderen. Deze kinderen zijn al een aantal maanden van de straat en zitten inmiddels in woongroepen waar zij -of naar school gaan, of in een soort werkplaats werken (de wat oudere kinderen). In het weekend willen zij een aktiviteitenprogramma hebben voor de pubers en daar ben ik op dit moment naar aan het kijken samen met een man die daar in de groepen werkt.
Of het ook echt iets gaat worden weten we nog niet want we zijn net pas begonnen Er zitten nog wel wat haken en ogen aan (te weinig vrijwilligers en ik wil zelf eigenlijk niet in het weekend aanwezig zijn). Maar wie weet waar we op uit komen....In ieder geval erg leuk om me daar op te kunnen richten.
Ook ben ik weer veel aan de knutsel en heb ik mij samen met mijn overbuurvrouw weer eens op het haken gestort. Maar ik blijk toch wel een beetje een AFhaker want als het me te lastig word dan ga ik gauw weer met een ander projectje beginnen. Er zijn weer aardig wat babietjes geboren dus daar ben ik steeds wat voor aan het maken....het houdt ook mij van de straat:-) En verder drink ik graag koffie met de buurvrouw (ik heb een fijne buurvrouw met grappen om van te bulderen!) en op woensdagavond is mijn vaste hockey avond met de kroeg die daarop volgt...Gezellig!!
Tini is onze steun en toeverlaat in huis en met haar hebben we het echt getroffen. Ze kookt de sterren van de hemel...zo lekker!! Ze helpt ons in huis eigenlijk met alles..en het is gezellig dat ze er de hele week is. Ze gaat fijn haar eigen gang en doet alles in haar eigen tempo...ik kan nog veelvan haar leren!
Tja en verder leven wij ons leven hier nu eigenlijk een beetje hetzelfde als in Nederland. Man werkt, kinderen naar school. Vrouw doet alsof ze heel druk is en zeurt daar ook graag over. Maar het grootste gedeelte van de tijd id iedereen hier helemaal senang (nooit geweten dat dat een Indonesisch woord is).
We genieten in de weekenden van het nergens naar toe hoeven en 's avonds zitten Frank en ik lekker buiten in bikini (staat Frank erg leuk trouwens!!).
Maar het wonen in Indonesie is bijzonder. Vorige week fietste ik door het straatje voor ons huis. Een paar huizen verderop stonden twee mannen muziek te maken voor het hek van de man die daar woont. De een speelde gitaar en de ander had een slaginstrument (homemade). Het mannetje achter het hek stond te luisteren naar de muziek en begon te dansen...PRACHTIG!! Ik zie het al voor me in de Leliestraat....iedereen vergeet spontaan zijn slechte humeur!
En het leven dat zich allemaal op straat afspeelt. De eetstalletjes, het meneertje met de fietsende naaimachine die bij je voor de deur nieuw elastiek in je broek zet, de kapper die de tuinman komt knippen bij ons in de straat (even zijn eigen bosje snoeien i.p.v onze heg). En zo kan ik nog wel even doorgaan....het is gezellig buiten!! En al die kleine dingetjes maakt dat wij het toch heel speciaal vinden om hier te mogen wonen......