Drie maanden geleden was de laatste keer dat ik een stukje op de site heb gezet.....En zolang wonen we dus alweer in ons -inmiddels niet meer zo nieuwe- huis. Het voelt ook echt als ons huis..al blijft het groot. (het is iedere keer weer spannend of je elkaar wel of niet tegenkomt).

We hebben in december een hele gezellige maand gehad want toen waren mijn ouders er 3 weken (van Sandra). Ontzettend fijn om ze alles te kunnen laten zien en ze zo dichtbij alles mee te laten maken.

En na drie weken waren de ogen van zowel mijn vader als mijn moeder uit hun kassen gerold. Ze vielen van de ene verbazing in de andere. De drukte, de chaos, de warmte, de viezigheid, alles kwam keihard binnen. (en dat snapten wij heel goed).

De eerste week zijn we thuis gebleven. De kinderen gingen deze week nog naar school en konden op school alles aan opa en oma laten zien. De laatste dag voor de kerstvakantie was er een kerstmaaltijd en een optreden van elke klas. Joris stond een tropisch dansje te doen in zijn tropical swimming pants, Lieve stond met muts op, handschoenen aan en sjaal om te steildansen en Tijn deed een stukje komedie waarbij hij een taart in iemands gezicht mocht gooien...en die was RAAK!!

Na een week zijn we met de trein 5 dagen naar Yogyakarta geweest. Dat was een treinreis van meer dan acht uur. Prima reis gehad, alleen een beetje k-k-koud door de airco die op een veel te lage temperatuur stond. (en waarom hadden we geen vestje mee?!).

Yogya was super!!! Een hele mooie stad met veel groen en een stuk minder druk dan Jakarta!. Wat we vooral heel leuk vonden waren de vele becaks (van die fietstaxi's die we ook in Assendorp hebben maar dan traditioneler (lees:leuker). Daar hebben we ook aardig wat ritjes ingezeten. De eerste keer kon ik tijdens het ritje alleen maar denken aan die arme man die met zijn getrainde kuiten ons naar de juiste bestemmming moest brengen. En wat lag daar verderop?...Oh, dat was zijn tong!! Maar die gedachte heb ik bij de volgende ritjes uit de becak gegooid dus dat scheelde weer wat gewicht!

Wat hebben we gedaan in Yogya?

-We hebben het paleis van de sultan bekeken (Kraton palace)....Ja leuk!!

-We zijn naar de borobudur geweest..in de stromende regen! (boeddhistische tempel)...Ja leuk!! (alleen miste ik een extra U in de naam...BorobuDUUR!!...jemig wat moesten we daar veel voor betalen......!!

-Frank en ik zijn op een ochtend heel vroeg naar de Merapi vulkaan gereden en hebben daar een tocht met een jeep gemaakt door het gebied waar twee jaar gelden een uitbarsting is geweest. Ik zal niet zeggen Ja leuk...maar het was erg indrukwekkend...en dat was het!!

-We hebben elke avond heerlijk gegeten. We zaten in een resort net buiten het centrum dat een beetje Balinees leek. Heerlijk in de natuur, met een lekker zwembad en twaalf schattige huisjes!! De eigenaresse van het resort kon heerlijk koken!!

- We hebben een heel tof batik-schilderij gekocht voor in ons huis. Hele mooie felle kleuren en typische Indonesische afbeeldingen. Het is heel groot en het staat prachtig...er wordt veel naar gekeken!!

Wat een heerlijke dagen waren het. We zijn met het vliegtuig terug naar Jakarta gevlogen en dat ging toch wel lekker vlot...een uurtje vliegen en we waren weer in Jakarta!

Daarna hebben we nog anderhalve week thuis vakantie gehad en eind december gingen mijn ouders weer terug naar Nederland. Ze hadden vanuit Nederland heel veel meegenomen voor ons: Veel drop, tijdschriften, smeerworst, ondergoed, lenzen, ruggensteun voor op onze nieuwe fiets, stepjes voor op de fiets (ik kan  nu 1  kind voorop een zadeltje dragen en 1 achterop...fijn!!) en nog veel cadeautjes. Een feest om alles uit te pakken!! Bij het terug gaan was de koffer slechts gevuld met veel herinneringen en dat weegt een stuk minder....Het afschied viel mij heel zwaar. De hele dag een soort van leeg gevoel dat overheerste. De kinderen hadden hier minder last van en gaan sneller weer over tot de orde van de dag...alleen Tijn voelde zich ook wat sip op de dag van vertrek! Gelukkig zakt dat gevoel wel snel weer...maar afscheid nemen vind ik pittig!! (en bestaat WEL! Marco B......hoe hij dat toch ooit heeft kunnen zingen?!).

Tja, en in januari hebben we de meeste regen gehad die we dit seizoen gehad hebben. Het heeft zelfs het nieuws in Nederland gehaald....wat een overstromingen (Banjir heet dat hier). Het leek ook niet meer op te houden met regenen. En dat gaat dan echt met emmers tegelijk.

Op de plek waar wij wonen hebben we er geen last van gehad (op wat kleine lekkages na), maar een paar minuten hiervandaan bij de school van de kinderen, heeft de boel flink onder water gestaan. Dat was wel heftig om te zien. Het meest verbaasde ik mij  nog over de rust die er heerste in de kampung naast school. De mensen die in de straat woonden die onder water stond, gaan gewoon met zijn allen een stuk verderop zitten en wachten tot het water gaat zakken. En dat duurde wel een poosje. De mensen die in die wijk wonen werden opgevangen in de gymzaal van de school, daar kon worden geslapen.

In het centrum van Jakarta zijn ook veel overstromingen geweest. Gelukkig is het water nu weer gezakt maar er is nog veel hulp nodig voor de mensen die zijn getroffen. Doordat alle riolen hier openliggen en alles verstopt raakt doordat iedereen hier zijn afval gewoon op straat gooit, is al dat water wat in de huizen loopt enorm vervuild en kunnen de spullen die in de huizen staan allemaal niet meer gebruikt worden.

Op veel plekken (ook bij de kinderen op school), wordt kleding, dekens en schoeisel ingezameld. Ook zijn er veel voedselpakketten uitgedeeld aan de getroffenen. Het grootste gedeelte van het regenseizoen is nu voorbij en het is dus maar te hopen dat de mensen nu weer een hele tijd bespaard blijven...

Met de kinderen gaat het op school heel goed. Ze hebben vriendjes en vriendinnetjes waar ze graag mee spelen en op deze school worden er veel dingen georganiseerd (wat een luxe!! Joris heeft zelfs twee juffen in de klas en op drie dagen ook nog een extra klassenassistent). Tijn vindt de school helemaal het einde (niets dan goeds over de NIS). Hij vindt zijn leraar super!! (een jonge leraar die ook voetbal als grote passie heeft en regelmatig na schooltijd een partijtje meedoet). Hij traint twee keer in de week voor voetbal (is ook op school) en op zaterdag doet hij mee aan de Coca-cola-league. Ze staan momenteel tweede!!

Lieve is samen met Joris begonnen met diploma zwemmen en vinden dat ook erg fijn. Ik moet zeggen dat ik het ook fijn vind om mee te gaan naar zwemles. In Nederland vrafschuwde ik het: (warme, dampende kleedkamers waar je dan met je dikke winterkleren binnenstapt, plakkerige kinderen bij wie je de kleren niet aankrijgt, een kind dat nog net even moet plassen- sta ik nou met mijn blote voeten in zwemwater of in een plas urine?!....En dan die vreselijke akoestiek. Schreeuwende kinderen zijn al irritant en helemaaaal in zulke holle ruimtes. Om over al die ouders nog maar te zwijgen die toevallig allemaal net een kind hebben met bijzondere gaves en dat met je willen delen. Alsof mij het interesseert dat Annika al twee minuten kan watertrappelen met twee vingers in haar neus! Ik stop dan het liefst twee vingers in mijn oren..AAARGH!!) Okee..tot zover mijn promo voor zwemles in Nederland!

Hier is de zwemles lekker buiten. Warm is het wel maar plassen doen we in de struiken en de meeste moeders spreken een andere taal en laat mijn Engels nou net heel middelmatig zijn. Schouders ophalen is een taal die iedereen verstaat!!

Frank heeft het druk met zijn werk en dat gaat allemaal fijn door. Ook tennist hij in het weekend regelmatig en op de dinsdagavond speelt hij met zijn Indonesische collega's Futsal...soort zaalvoetbal maar dan zonder zaal! Een bierje drinken met zijn expat-buurmaatjes valt ook altijd in de smaak!!

Ik vul mijn dagen met....Tja, daar moet ik even over nadenken......radiostilte.........

Ik doe nog steeds hetzelfde vrijwilligerswerk en dat bevalt heel goed. Op dinsdagmorgen ga ik nog steeds naar de vuilnisbelt om daar te knutselen op een schooltje. En twee weken geleden ben ik voor het eerst naar een opvang geweest voor straatkinderen. Deze kinderen zijn al een aantal maanden van de straat en zitten inmiddels in woongroepen waar zij -of naar school gaan, of in een soort werkplaats werken (de wat oudere kinderen). In het weekend willen zij een aktiviteitenprogramma hebben voor de pubers en daar ben ik op dit moment naar aan het kijken samen met een man die daar in de groepen werkt.

Of het ook echt iets gaat worden weten we nog niet want we zijn net pas begonnen Er zitten nog wel wat haken en ogen aan (te weinig vrijwilligers en ik wil zelf eigenlijk niet in het weekend aanwezig zijn). Maar wie weet waar we op uit komen....In ieder geval erg leuk om me daar op te kunnen richten.

Ook ben ik weer veel aan de knutsel en heb ik mij samen met mijn overbuurvrouw weer eens op het haken gestort. Maar ik blijk toch wel een beetje een AFhaker want als het me te lastig word dan ga ik gauw weer met een ander projectje beginnen. Er zijn weer aardig wat babietjes geboren dus daar ben ik steeds wat voor aan het maken....het houdt ook mij van de straat:-) En verder drink ik graag koffie met de buurvrouw (ik heb een fijne buurvrouw met grappen om van te bulderen!) en op woensdagavond is mijn vaste hockey avond met de kroeg die daarop volgt...Gezellig!!

Tini is onze steun en toeverlaat in huis en met haar hebben we het echt getroffen. Ze kookt de sterren van de hemel...zo lekker!! Ze helpt ons in huis eigenlijk met alles..en het is gezellig dat ze er de hele week is. Ze gaat fijn haar eigen gang en doet alles in haar eigen tempo...ik kan nog veelvan haar leren!

Tja en verder leven wij ons leven hier nu eigenlijk een beetje hetzelfde als in Nederland. Man werkt, kinderen naar school. Vrouw doet alsof ze heel druk is en zeurt daar ook graag over. Maar het grootste gedeelte van de tijd id iedereen hier helemaal senang (nooit geweten dat dat een Indonesisch woord is).

We genieten in de weekenden van het nergens naar toe hoeven en 's avonds zitten Frank en ik lekker buiten in bikini (staat Frank erg leuk trouwens!!).

Maar het wonen in Indonesie is bijzonder. Vorige week fietste ik door het straatje voor ons huis. Een paar huizen verderop stonden twee mannen muziek te maken voor het hek van de man die daar woont. De een speelde gitaar en de ander had een slaginstrument (homemade). Het mannetje achter het hek stond te luisteren naar de muziek en begon te dansen...PRACHTIG!! Ik zie het al voor me in de Leliestraat....iedereen vergeet spontaan zijn slechte humeur!

En het leven dat zich allemaal op straat afspeelt. De eetstalletjes, het meneertje met de fietsende naaimachine die bij je voor de deur nieuw elastiek in je broek zet, de kapper die de tuinman komt knippen bij ons in de straat (even zijn eigen bosje snoeien i.p.v onze heg). En zo kan ik nog wel even doorgaan....het is gezellig buiten!! En al die kleine dingetjes maakt dat wij het toch heel speciaal vinden om hier te mogen wonen......

Het werd weer tijd voor een update vanuit Jakarta! Terwijl in Nederland de herfst flink is ingetreden en de regen met bakken uit de lucht komt (maar waar ook wel weer gezellig de kaarsjes op tafel staan met een schaaltje pepernoten ernaast), is het hier nog steeds warm met af en toe een flinke regen of onweersbui. Het regenseizoen is begonnen maar na een bui schijnt hier gelukkig de zon weer en je hoeft nooit een vestje aan...hoe fijn is dat?!

Twee weken geleden zijn we tien dagen op vakantie geweest naar Lombok en Gili-air (een klein eilandje dat bij Lombok hoort). Nou, we waren er wel weer aan toe hoor..;-). En wat ik nou zo fijn vind om vanaf hier op vakantie te gaan is dat je je koffer de avond voordat je weggaat inpakt...niks vakantie-inpak-stress. En we hoeven ook niet veel me te nemen want het is warm dus zwemgoed en wat kleding mee en we kunnen...

Eerst stond Lombok op het progamma. Vanaf Jakarta iets minder dan twee uur vliegen. En vanaf het vliegveld was het nog twee uur rijden naar het resort. We zaten weer in een prachtig resort met de zee 25 meter voor ons....WAUW!!!

En wat is zo'n resort luxe!! Aangezien wij eerder altijd kampeerden en je dan 's ochtends toch echt zelf je tent uit moet om stokbrood te gaan halen...is het nu wel heel erg fijn dat het ontbijt 's morgens op een grote tafel staat en dat je mag pakken wat je wil. En we zijn natuurlijk Nederlanders dus pakken zullen we! Gelukkig is het intercontinentaal en zitten we 's morgens niet aan de mie goreng maar aan de toast met omelet, pannenkoeken met ananas en vruchtensap met een kopje thee...Zalig lekker!

En wat hebben we gedaan in Lombok? Ik kan er helaas weinig verrassends over zeggen...we hebben weer niet zo veel gedaan. En dat was ook weer heerlijk! Elke dag lekker zwemmen in de zee en in het zwembad, lekker eten, spelletjes doen op een kleedje in het gras....niemand die ons wat doet!

Tijn is een ster in het maken van nieuwe contacten en had al direct twee vriendjes die uit Santa Barbara kwamen (van de soap?!....Ja, van de soap). De broertjes hielden samen met hun ouders een sabbatical en waren een jaar aan het rondreizen. Op het strand hebben ze een prachtig fort gebouwd waar elke dag lekker in gespeeld werd.....

Lieve en Joris spelen vooral veel met elkaar (dus mocht je nog twijfelen over het aantal kinderen dat je wil...neem er drie of meer, dan grijpt er nooit een kind mis en heeft iedereen altijd wel iemand om mee te spelen). Ze vermaken zich prima met het zand en het water.

We zijn in Lombok 1 dagje op pad geweest naar Kuta beach...een heel mooi strand op twee uur rijden afstand van Sengigi (waar we zaten). Onderweg een paar keer een stop gemaakt om wat plekken te bekijken. Een aardewerkplaats (en je moet natuurlijk wat kopen) en een weverij waar we een mooie lap kochten die de kinderen af en toe aan hun laars kunnen doen....

En toen kwamen we aan bij Kuta beach......(slik). Ik dacht dat wij in Sengigi op een mooie plek zaten maar we zijn helaas bedrogen...Kuta was het paradijs!! De kinderen liepen letterlijk gillend het water in en ik moest mij ook beheersen. Het had gekund want we waren helemaal alleen maar mijn aanpassingsvermogen schakelt zich niet zomaar uit dus ik gilde van binnen....Dit was waar ik altijd van gedroomd had. Zand zo zacht als fluweel en zo wit als mijn onderbenen..(wat een beetje jammer is). En er was RUST...helemaal niemand te bekennen. Alleen Frank, ik , de kinderen en een man die verse ananas voor ons sneed (en die wilden we er graag bij hebben). Het smaakte ook echt ananassig....superlekker!!

Op de foto's is het mooie tafereeltje te zien van het mooie strand met de blauwe zee (dat de kinderen elkaar later met een gieter de hersens insloegen en net iets langer onder water hielden dan goed voor je is, dat vergeten we voor de vorm gewoon..want wat was het fijn!)

Na vijf dagen zijn we met de boot naar Gili-air gevaren. Dat duurde ongeveer een uur en dat was net lang genoeg om Lieve haar ontbijt nog net in haar maag te laten zitten...ze voelde zich behoorlijk zeeziek! Ik had gelukkig een pilletje genomen. Lieve heeft duidelijk mijn genen...

Aangekomen op Gili-air gingen we verwachtingsvol naar het resort dat we geboekt hadden. Slechts 70 meter van het strand stond er op de site.....Ik denk dat het behoorlijk eb was want het bleek meer dan 300 meter te zijn. En laat nou net dat stuk strand niet geschikt te zijn om te zwemmen, allemaal rots. Ik denk dat we toch een beetje verwend zijn geraakt want dit was niet helemaal wat we in gedachten hadden. Ons huisje had dit keer geen airco.....het bleek een zweethut!! Helaas kan ik het dan niet nalaten om dat twintig keer te benoemen...alsof het daar koeler van wordt!

Had Frank het nog niet heet van de warmte dan kreeg hij het wel heet van mijn gezeur (witheet heet dat dan he?). We besloten even bij te komen van de eerste indruk en op onze mooie veranda te gaan "chillen'. Dat duurde welgeteld 5 minuten en toen besloten de locals uit de Kampung achter ons hun afval te gaan verbranden. Daar zat ik dan...in de rook!! Ik leek wel Penny de Jager uit een optreden van Toppop (Ad Visser was de enige die nog ontbrak in deze soap). En STINKEN...!!! Nou ja, verdere details daarover zijn niet van toepassing....

Het bleek dat de kampung achter ons een hoog Martin Gaus-gehalte had. De kippen en hanen liepen over de veranda en ze hadden ook een paard (en die stond niet in de gang zo te horen)...wat een lawaai!! We besloten het voor 1 nachtje te proberen!

Dat Frank diezelfde dag nog op pad is gegaan om een ander leuk huisje te vinden, daar ben ik hem tot op de dag van vandaag dankbaar voor!! Hij ging, kwam terug en overwon....hij had een mooie nieuwe plek gevonden voor de laatste vier dagen.

En dat huisje was het einde...zo mooi!! Het was een nieuw huisje, met een enorm dakterras en een uitzicht op zee met een prachtig strand om aan te liggen...Do i need to say more?! Wij betraden het paradijs wederom en hebben hier genoten van vier heerlijke dagen.

's Morgens lekker ontbijten aan het strand (heerlijke pannenkoeken met verse ananas), lekker snorkelen, boekje lezen, schelpen zoeken....Wat is de wereld mooi!!!  In 1 klap waren mijn toppop visualisaties als sneeuw voor de zon verdwenen.....

Zondag vlogen wij weer terug naar Jakarta en toen werd het tijd om ons op te makenvoor de verhuizing waar wij al weken naar uitkeken...We gaan naar ons nieuwe huis...YESS!!!

Op donderdag 1 november kregen wij de sleutel en dat was ook de dag waarop wij voor het eerst in ons huis gingen slapen. Het huis was op 1 november helemaal opgeknapt...heel fijn! Zelfs het zwembad was al klaar om een duik in te nemen...

Ik ben 's morgens nog in het appartement gebleven om te wachten totdat de laatste doos was opgehaald en toen ben ik aan het eind van de ochtend naar ons huis gegaan. Daar waren onze twee nieuwe hulpen (twee vrouwen die bij ons de huishouding komen doen) al druk bezig met het uitpakken van alle dozen en alles een plekje te geven. Dat is ook een vreemde gewaarwording...Als een soort kip zonder kop liep ik door het huis. Ik deed net alsof ik het heel druk had, maar waarmee?! Daar ben ik tot op de dag van vandaag nog niet achter....

Het was een komen en gaan van mensen. De nieuwe bank werd gebracht. De nieuwe bedden geleverd en onze nieuwe opgeknapte hele oude kast werd gebracht. Ook werden er op verschillende plekken grote ventilatoren opgehangen....voor zover ik overzicht had was ik dat nu wel kwijt!

Maar aan het eind van de dag, toen het ging schemeren, deden we de lampjes aan en aaaahhh, het was al echt gezellig!!

De eerste nachten waren wennen. De kinderen moesten wennen aan de grootte van het huis (met zes slaapkamers en vijf badkamers moeten er veel meer keuzes gemaakt worden.( Neem ik vandaag de blauwe WC of ga ik voor de beige want die bril die zit zo lekker). Als de kinderen in bad gingen mocht ik geen moment van hun zijde wijken...dus ging ik er gezellig bij zitten. Ook 's nachts stond er de eerste nachten geregeld iemand naast mijn bed. (Ook zo fijn..ze staan dan stil naast mijn bed en zeggen niks totdat ik mijn ogen opendoe...IEEKKS!!! Dat vind ik altijd zo schrikken).

We zijn nu twee weken verder en ik moet zeggen dat het nu begint te wennen. We slapen allemaal beter, de geluiden kunnen we meer plaatsen en we zien gelukkig niet iedere dag kakkerlakken lopen....wat kunnen die hard lopen zeg!!).

Na vier dagen kwam er even een dip. Onze envelop met contant geld bleek weg te zijn. Frank dacht eerst nog dat ik een middagje was wezen shoppen in een luxe shoppingmall maar niets bleek minder waar...het geld was weg!!

Na alles twintig keer overdacht te hebben kwamen we er echt op uit dat 1 van onze hulpen het geld moest hebben achterovergedrukt (of gewoon heeel goed opgeruimd). Advies gevraagd aan een gezin dat hier al lang woont...Beide dames ontslaan want je weet niet wie het gedaan heeft. Frank en ik hadden wel allebei onze vermoedens..het bleek ook om dezelfde vrouw te gaan. Volgende morgen (Frank was 's nachts vertrokken naar Surabaya) heb ik samen met die Nederlandse vrouw een gesprek gehad met onze hulpen (want tijdens mijn Bahasa lessen was ik nog niet toegekomen aan het hoofdstuk: Diefstal...wat te doen?)

De dame die ik verdacht reageerde ook verdacht. Mijn vermoedens werden alleen maar bevestigd. Maar ja, dat is geen bewijs. Er zat niets anders op dan beide dames te ontslaan. Envelop met geld meegegeven (de dief kreeg gewoon nog een bonus), want ik wilde niet naar uit elkaar gaan en ik was per slot van rekening toch alleen met de kinderen thuis de komende nacht...

Maar toen beide vrouwen weg waren brak ik. Ik vond het zo erg dat ik de leuke hulp had moeten laten gaan...ik had zo'n goed gevoel bij haar. Ik wilde haar terug! Zo gezegd zo gedaan. Sms gemaakt in het Indonesisch, verstuurd, met daarin het verzoek morgen alsjeblieft weer te komen voor nog een gesprek, Ze kwam en ik heb samen met de vrouw die vloeiend Indonesisch spreekt uitgelegd waarom het de dag ervoor niet anders kon...anders zou ik een schuldige hebben aangewezen. Ze begreep het en is nu gelukkig weer bij ons...heel fijn!!

Ondertussen hebben we weer een nieuwe vrouw aangenomen en zij begint vrijdag....wij hopen dat het vanaf nu gewoon goed gaat!!

Nou, dat was weer even een update vanuit Jakarta!! Het regenseizoen is nu echt begonnen, met elke dag een flinke onweers/regenbui!! Maar daarna schijnt de zon weer en is het even wat koeler...niet verkeerd!! De weekenden voelen hier als vakantie...We zijn natuurlijk steeds met zijn vijven, wat heel fijn is. En afgelopen zondag zaten we met de toastjes en de chipjes met onze voeten in het zwembad....Ik dacht dat ik gek werd van geluk!! Dit is zo bijzonder...en dit maken we nooit meer mee....dus we gaan de komende tijd gewoon heel erg genieten in ons zomerhuis met Zwembad!!

Liefs van Frank, Sandra, Tijn, Lieve en Joris!!

30 september 2012

Alweer ruim een maand verder....morgen zitten we alweer in oktober! Ik las dat er in Nederland alweer druk gezocht wordt naar kastanjes...ik zal morgen ook eens kijken of ik die hier kan vinden...eikels heb ik al wel gezien! (hoezo flauw?!).Hier zien we het weer ook een beetje veranderen. Waren de eerste maanden alleen maar zonnig en knetterheet. Nu begint er meer bewolking te komen en betrekt de lucht in zoverre dat het lijkt alsof het flink gaat regenen. Dat is nu ook 1 keertje gebeurd maar het regenseizoen zit er aan te komen dus er gaat vast meer vallen....De temperatuur schijnt dan ook wel wat te zakken..naar een graad of 25...ook fijn!! Voor zover het weer...ik wens u nog een prettige avond!!

Met de kinderen gaat het op school goed. Ze hebben het erg naar hun zin. Tijn vindt het zelfs zo leuk dat hij in het weekend al zegt dat hij zin heeft in maandag (je kan het ook overdrijven...). Joris gaat ook met veel plezier naar zijn juffen. Hij heeft op dinsdagmiddag voetbaltraining na school (je kan hier allemaal naschoolse aktiviteiten doen). Met allemaal kleine kleutertjes hebben ze dan training van een Indonesche man die iEngels spreekt...en Joris doet alles wat hij zegt. Zo mooi om te zien....alsof hij niet anders gewend is.

Lieve vindt het ook fijn op school maar heeft nog steeds 's morgens wat moeite met afscheid nemen. Ze laat dan aardig wat traantjes vallen maar de juf zegt dat het over is zodra wij weg zijn...Ze mist ons, vertelt ze aan de juf...en dat snap ik!!! Als ik haar 's middags ophaal vertelt ze uitgebreid wat ze allemaal heeft gedaan en wil ze graag spelen met een vriendinnetje of vriendje....het komt wel goed met haar!! Toch zegt ze soms nog wel dat ze juffie Anita zo mist...en dat snap ik ook!! Want Lieve had in Nederland wel Echt een superlieve juf....

En jullie zullen het goede nieuws al wel gehoord hebben (ik neen aan dat het op tv is geweest in Nederland)...we hebben een huis!! Per 1 november kunnen we er in en dat vinden we allemaal helemaal geweldig!! We komen te wonen op een kleine compound met vier huizen. De kinderen kunnen dus aan de voorkant lekker buitenspelen. Wat ook leuk is is dat Tijn naast een vriendje uit zijn klas komt te wonen...hij is helemaal blij! Omdat we heel dicht bij school komen te wonen kan Tijn samen met zijn vriendje naar school lopen. Het zijn rustige straatjes waar ook goed gefietst kan worden...dat had ik nou nooit gedacht in Jakarta...

Nog 1 maand wachten en dan is het zover. Gelukkig zit daar ook nog en week vakantie bij...dus nog drie weken op en neer rijden met de auto en vanaf dan zitten we lekker dichtbij!!

Vorig weekend zijn we met het werk van Frank een weekendje naar Pulau Bidadari geweest. Dit is een heel klein eilandje een half uur varen vanaf Jakarta. Met alle collega's en hun gezinnen zijn we met de boot daar naartoe gevaren en daar was het prachtig!! We hebben eerst lekker geluncht, en daarna een wandeling gemaakt over het eiland. Daarna waren er spelletjes waar iedereen aan mee kon doen en daarna had iedereen tijd voor zichzelf tot aan het avondeten. Er werd gevolleybald, gezwommen (niet in de zee want dat is helaas te vervuild omdat het eiland te dicht bij Jakarta ligt) in het zwembad en wij hebben lekker aan het water gezeten, gekletst, wat gedronken, gevist (de kinderen hadden een hengel gekocht). Het was heerlijk!!

's Avonds weer lekker Indonesisch gegeten en daarna was er een kampvuur op het strand. Toen we daar met zijn allen zaten, met een kopje koffie in de hand en een gebakken banaan, keek ik voor me uit naar de zee, boven ons de palmbomen...Op zo'n moment wil ik wel bijna gaan gillen...wat een leven hebben wij!!! Zo mooi dat we met zijn vijfjes (en nog heel veel anderen) op dat eilandje zaten....een droom!!

De volgende dag ging Frank vissen met Tijn en heb ik met Joris en Lieve een fiets gehuurd. Wij gingen een rondje om het eilandje fietsen. Leuk om weer te fietsen na bijna drie maanden. Op een gegeven moment kon je twee kanten op...langs het water of een klein paadje met struiken en bomen. Daar gingen we in....Toen we een stukje verder fietsten riep Lieve ineens: "Mama kijk ens wat daar zit"! Midden op het paadje zat een enorm grote Varaan...wat een beest. Hij was zeker anderhalve meter lang. Voordat ik me kon bedenken of ik dit eng vond zag ik al dat hij schrok van ons (en dat snap ik). Hij liep gauw de struiken weer in.....mijn hemel!! Tegen de kinderen blef ik natuurlijk alleen maar enthousiast..."Wat een feest dat wij dit mee mogen maken he"? De kinderen vonden het alleen maar leuk en wilden er achteraan. We hebben nog even gekeken en toen zijn we verder gefietst....om het stoere verhaal gauw aan Frank en Tijn te vertellen! Daar kun je mee thuiskomen!!

Gauw de camera opgehaald en toen ben ik nog even alleen op de fiets gestapt want dit moest natuurlijk even vastgelegd worden. Iets erder doorgefietst en daar zat ie weer...hij stak net met zijn kop het paadje over..Even geacht en toen liep hij over het paadje...Klik klik!! Gelukt!!

Toen ik verder fietste ging ik nadenken over die Varaan...En ineens bedacht ik mij, als hier grote Varnanen zitten, wat zou hier dan nog meer lopen/wonen? Die gedachte maakte dat ik de pedalen toch wat harder intrapte en even ging kijken of ik mijn spinningskills nog bezat!!  Bijna weer terug bij mijn veilige baken Frank, fietste ik langs een grote afvalbak waar vervolgens nog een iets klleinere variant uitsprong (iets minder dan een meter)...IEEEKS!!! Gelukkig was ik toen bijna terug bij ons hutje en kon ik rustig bijkomen van mijn wilde avontuur/1

Het grappige is ook dat ik steeds vol spanning zit als ik zoiets zie en als ik het dan vertel aan collega's van Frank (die soms al jaren in het buitenland wonen) dan zijn ze toch een beetje verbaasd over mijn verbazing....ze zijn minder bang!  Ik ben natuurlijk ook nog zo groen als gras...maar dat deert niet!!

En zo kabbelt het leven hier door in Jakarta! Frank heeft 's avonds soms wat van zijn werk...eten of een borrel en op dinsdagavond speelt hij futsal (een soort zaalvoetbal). Dit doet hij met allemaal Indonesische collega's. Tijn gaat ook altijd mee...vindt hij erg leuk!!

Ik ben begonnen met hockey. Op woensdagavond trainen we met een hele groep Nederlandse vrouwen. Het is een leuke groep en daarna wordt er nog wat gedronken in de kroeg...ook plezierig!!

Sinds een aantal weken heb ik me ook aangesloten bij een werkgroep van vrijwilligers. Deze werkgroep steunt verschillende projecten (weeshuis, gehandicapten, straatkinderen, ziekenhuis en school). Ze worden financieel gesteund door de werkgroep en er gaan regelmatig vrijwilligers naar de projecten toe om daar praktisch bij te dragen. Ik ga de ene week naar Bantar Gebang (een grote vuilnisbelt in Oost-Jakarta). Daar gaan we met een groepje van vier naar toe om te knutselen met de kinderen die daar op school zitten. Erg leuk om te doen!!

De andere week ga ik nar Sayap Ibu (een weeshuis). Hier wonen kindjes van 0-2 jaar. Dit is het enge weeshuis in Jakarta van waaruit geadopteerd mag worden. Omdat er te weinig mensen zijn liggen de kleine babietjes eigenlijk het grootste gedeelte van de dag in bed..ze komen hun kamertje niet veel uit. We knuffelen met de kindjes, geven ze flesjes, verschonen ze en houden ze lekker vast. Ook dat is fijn om te kunnen doen!

En verder vind ik het heel erg dijn dat ik er 's middags weer gewoon ben om de kinderen uit school te halen...wat een voorrecht!!

Vrijdag over twee weken gaan we weer op vakantie. Het is dan herfstvakantie en we gaan dan negen dagen naar Lombok en de Gili-islands....heerlijk!! Daar hebben we heel veel zin in!!

En in ons nieuwe huis hebben we heel veel ruimte dus mocht je zin hebben....kom gezellig langs!! Vinden we hartstikke leuk!!

Lieve mensen,

Allereerst willen wij jullie heel erg bedanken voor het bezoeken van onze site en het achterlaten van berichtjes. Dat is zo leuk om te lezen elke keer...super!! Het lijkt hierdoor wel of we eigenlijk nog heel dichtbij zijn...en dat voelt heel fijn!!

We zijn weer wat weken verder en het vergaat ons goed in Jakarta. We hebben het allemaal erg naar ons zin. De kinderen zijn twee weken naar school en hebben nu alweer een week vakantie. Dit i.v.m met het einde van de Ramadan.

Vorige week vrijdag waren ze ook al vrij want toen was het onafhankelijkheidsdag in Indonesiie (nederland trok zich in 1949 terug). Op school hadden de kinderen feest. Iedereen kwam in rood met witte kleren en er werd begonnen met het volkslied van Indonesie (die onze kinderen de hele week geoefend hadden) en het hijsen van de vlag. Ik vond het wel een gek idee om die dag als Nederlander in Jakarta te zijn terwijl je weet dat de Nederlanders hier vroeger veel hebben gedaan waar we niet trots op hoeven te zijn....maar dat terzijde.

Zaterdagochtend zijn we voor een aantal dagen naar Bogor vertrokken (west-Java). We sliepen in een klein guesthouse dat ongeveer een half uur rijden was vanaf Bogor. Het lag in een heel mooi gebied precies naast een kampung (waar de locals wonen). Het guesthouse heeft een samenwerkingsverband met deze kampung. De mensen die in het guesthouse werken wonen in die kampung.

We sliepen in een heel klein huisje waar precies vijf bedden in pasten en een klein badkamertje erachter....Ondanks dat er maar vijf bedden stonden sliepen we er niet met zijn vijven. We kregen bezoek van meerdere tjik tjaks (soort salamandertjes), die boven ons bed sliepen. De kinderen en ik waren hier minder van gecharmeerd (ik ben dan toch een beetje bang dat er ineens een gehandicapte tjik tjak met een slechte motoriek boven mijn bed zit en dat die dan zijn grip verliest en precies in mijn mond valt, die 's nachts vaak open staat en wie weet komen tjik tjaks wel op geurtjes af en dan ben ik ZEKER de pineut). Nu hoore ik bij terugkomst dat deze tjik tjaks straks in ons huis ook overal zullen lopen dus ik moet er toch maar aan gaan wennen vrees ik....

De eerste dag zijn we met een heel klein taxibusje naar Bogor gereden. En wat ben ik blij dat we allemaal nog leven!! We zaten tussen de locals in het busje (en die zitten niet met vier maar met de hele tafel van vier in een busje gepropt). Dat vind ik ook zo mooi sinds we hier zijn. In Nederland moet alles te veilig..(.waar ik zelf wel eens de kriebels van krijg, we slaan er soms een beetje in door vind ik). Vanaf dat we in Indonesie zijn...autostoeltjes, gordels, stoelverhogers, wat zijn dat?! Iedereen wordt gewoon in de auto gestopt en alles moet maar kunnen, te roekeloos, want het verkeer is hier razend druk!...de tegenhanger van Nederland. Zo zie je maar weer...TE is nooit goed.

Na drie kwartier waren we in Bogor waar we een Botanische tuin wilden bekijken. In Bogor was het een drukte van jewelste want Idul Fitri begon bijna (suikerfeest) en daardoor ging iedereen nog even op pad om inkopen te doen (de mensen krijgen hier met Idul Fitri ook een bonus op het werk en een cadeaupakket, net als met kerst eigenlijk). Toen we aankwamen bij de tuin bleken de hekken gesloten. Vanwege Idul Fitri sloot de tuin om 15.00 uur....Daar stonden we dan...

We stonden even om ons heen te kijken en wat water te drinken toen we in gesprek kwamen met een Indonesische gids die heel goed Nederlands sprak. Wij vertelden dat we voor de tuin kwamen en hij ging even een woordje voor ons doen bij de security....en even later mochten we toch naar binnen. We hebben de man meegevraagd en voor een leuk bedrag heeft hij ons door de tuin geleid....het was prachtig en gezellig. Deze meneer wist ontzettend veel van alle bananenbomen en alle planten en bomen die daar groeien en hij liet ons veel zien. Ook voor de kinderen maakte hij het leuk door van bladeren vlinders te maken, vruchten uit bomen te laten vallen door te gooien met een steen en vervolgens te laten proeven...erg leuk!!

Na  anderhalf uur zijn we teruggelopen en moesten de kinderen nog even plassen. Aan het eind waren de toiletten en toen we daar liepen stond daar een Indonesische man zich te wassen bij een kraantje. Hij vroeg waar we vandaan kwamen. Toen ik in mijn beste Indonesisch vertelde dat we uit Nederland kwamen en nu tijdelijk in Nederland woonden, zei hij dat hij iets voor ons had. En hij liep naar zijn rugzak die aan de deur hing. Wij dachten dat hij iets te koop had en liepen hem achterna. Hij deed zijn rugzak open en wat zat er in?....Een levensgrote slang!!!! JAK!!! Daar mochten wij van hem mee op de foto...wat aardig van de beste man! We hebben vriendelijk bedankt en liepen net iets vlotter dan daarvoor weer terug naar onze gids om vervolgens de tuin te verlaten...het was mooi geweest voor vandaag!

De volgende dag kregen we van een man die daar woonde een rondleiding door de kampung. Dat was zo  mooi!! Het was een wandeling door mooie velden, langs kleine rijstveldjes (waar de kinderen zelf rijst mochten planten) en langs huisjes waar de mensen zelfgemaakte instrumenten verkochten). We hebben aardig wat instrumentjes gekocht en we zouden nu kunnen overwegen om een band te gaan beginnen). Onderweg bij een klein stalletje wat gedronken en even gezeten...het was een leuke wandeling. Alle kindjes die er woonden zaten hard naar onze kinderen te roepen en te zwaaien. Tijn vindt dit erg leuk en wil graag op de foto met de kindjes...Lieve en Joris zijn nog steeds wat verlegen.

In de Kampung wonen ook Buffels en die mochten de kinderen wassen in een klein riviertje. Ze vonden het eerst een beetje eng maar de buffels vonden het zo lekker in het koele water dat de kinderen al gauw vertrouwd waren.

Bij het guesthouse zat ook een fijn zwembad waar we elke dag lekker konden afkoelen....we zwemmen wat af sinds we in Indonesie zijn!

Het ontbijt en de lunch en diner zat allemaal bij de prijs in en we kregen elke keer Indonesisch eten. Je kon niet kiezen maar kreeg gewoon wat er gemaakt was....en het was lekker!!! Wat een luxe om elke keer lekker eten voorgeschoteld te krijgen en zelf niet te hoeven koken. De kinderen waren de rijst wel zat na een aantal dagen. 's Morgens kregen we trouwens wel gewoon brood...dat was wel fijn! En 's middags als we in het zwembad waren kregen we een kopje thee met versgemaakte pisang goreng.. superlekker!! Blijer kun je mij bijna niet maken!! Ook Lieve is hier dol op!!

Maandagavond waren we weer thuis in Jakarta en dinsdag was Frank nog vrij en zijn we een dagje naar Waterbomb geweest hier in Jakarta (waterpretpark met tig verschillende glijbanen). Helaas waren wij niet de enigen die dit plan hadden want we hebben bijna anderhalf uur in de rij gestaan om een kaartje te bemachtigen (correctie:Frank, wij zaten in de schaduw te wachten en te boter-kaas en eieren). Bij dit soort drukte heb ik als Nederlander-misschien herken je het- de neiging om te zuchten en even te balen dat je zo lang moet wachten. Ik was nog op zoek naar een bordje waarop stond vanaf hier nog 50 minuten...ik wil graag weten waar ik aan toe ben, maar helaas...geen bordje. De Indonesische mensen zie je van de nood een deugd maken. Kleedjes op de grond..pakjes drinken uit de tas, lekkers erbij, picknicken maar!!...prachtig!!!). Ik kwam in gesprek met een vrouw die met haar zusjes en nichtjes een dagje uit was en we mochten gelijk mee picknicken. Ze bleek in Kemang (de wijk waar wij wonen) in een reataurant te werken waar ze ook Nederlandse frikadellen verkopen...wat een feest!). Ze heeft het adres opgeschreven in mijn boekje en ons uitgenodigd om een keer te komen eten....leuk!!

De kinderen vonden waterbomb geweldig en Frank bleek ook ineens heel jong van geest...er werd wat afgegleden. Na het afglijden was ik vooral erg druk met het ophijsen van mijn bikini want ik had het gevoel dat ik er erg bloot bij liep. Wij waren op twee andere mensen na de enige blanke mensen in het park en met het hoge percentage moslims liep ik er toch wel ietwat bloot bij. De meeste vrouwen zijn-ook tijdens zwemmen-behoorlijk bedekt gekleed. In het winkeltje later toch maar even een shirtje gekocht en er overheen getrokken..ik voelde me niet helemaal comfortabel....

We hebben dus weer heerlijke dagen gehad....het lijkt wel 1 grote vakantie allemaal!!!

Frank is gisteren weer begonnen met werken maar omdat eigenlijk alleen de Nederlandse mensen deze week werken is het aardig rustig. Tijn heeft vandaag met een vriendje uit zijn klas gespeeld en Joris met een vriendinnetje. Lieve speelt dan graag mee met Joris en zijn vriendinnetje...ze vermaken zich goed.

We kregen vorige week ook bericht dat onze spullen -die per  schip kwamen- gereed stonden..snel he? Heel fijn...maar we hebben nog geen huis! Frank heeft de dozen met speelgoed vanmorgen hier laten bezorgen en de rest wordt nog voor 1 maand opgeslagen want dat kunnen we hier niet kwijt.

Vanmorgen kwamen er vijf mannen om de dozen te brengen en uit te pakken...het leek wel Sinterklaas!! Wat zou er in zitten? We wisten het zelf niet meer precies. Joris hoopte dat zijn Buzz LIghtyear pop erbij zat...JA hoor/, Bingo!!! Gejuich van Joris en een vreugdedansje door de kamer. Tijn ging gelijk zijn goal-magazines lezen en Lieve ging gelijk met de Mini-loco spelen. Wat fijn om dan weer je eigen speelgoed te hebben. De garage van Joris staat hier nu in de kamer en al zijn autootjes staan netjes in een rijtje geparkeerd...net als in de Leliestraat. Het voelt hier nu nog meer als thuis!!

Toen we maandag terugreden uit Bogor en ik het bordje Jakarta zag staan kreeg ik zo'n fijn gevoel: We gingen naar huis...zo voelde het ook echt! Als we de wijk inkomen waar we wonen en we zien de bekende winkeltjes/stalletjes, dan voelt het echt als thuiskomen...zo bijzonder dat dat nu al kan! We kennen ondertussen iedereen hier van de security en de mensen van de housekeeping. De kinderen zijn dol op hun...ze maken dan ook steeds grapjes met de kinderen en helpen ze aan het eind van de dag met vliegeren. Joris heeft er ook echt zijn favoriet bij zitten. Hij noemt hem het grappige mannetje en als hij hem ziet 's morgens dan roept hij 'm direct!

Maandag begint het schoolleven weer. Tijn en Joris hebben daar weer heel veel zin in. Lieve ziet er nog een beetje tegenop want ze vindt de dagen wel heel lang. Aan het begin van de week ging het nog wel maar aan het eind van de week vecht ze wel tegen haar tranen. Ze vraagt steeds hoeveel nachtjes ze nog moet voordat school weer begint....ze heeft nog even wat meer tijd nodig!

Nou ja en zo gaan de weken voorbij...de tijd gaat supersnel. Ik vermaak me goed als de kinderen naar school gaan maar weet eigenlijk niet zo goed waarmee...huiswerk Indonesisch, mailen, koffie drinken, booschappen doen. De ochtend is steeds zo om....

Vorige week ben ik naar een koffie-ochtend geweest van de Nederlandse club. Dit is een expat-club hier in Jakarta die het hele jaar door allerlei dingen organiseert. 1 keer in de maand is er een koffie-ochtend bij een wat oudere vrouw die al heel lang in Jakarta woont. De plek om mensen te ontmoeten dus...

Toen ik aankwam in haar huis zaten er al heel wat vrouwen buiten in de tuin. Ik was met twee vrouwen van school mee..lekker veilig! Toen ik door de woonkamer naar de tuin liep viel mijn mond echt open van verbazing...het leek wel een balzaal!  En stond daar bovenaan de grote marmeren draaitrap Krystl Carrington niet? Oh nee, ik zat niet echt in Dynasty....maar het leek wel zo!!

In de tuin aangekomen toch maar even mijn mond dichtgedaan (anders komt het zo sloom over) en me afgevraagd uit welke drie zelfgebakken taarten ik zou kiezen...dilemma!). Ik kreeg mijn koffie in een kopje waarvan ik vroeger dacht dat die alleen in vitrines achter slot en grendel mochten staan. Plekje gezocht....met uitzicht op het enorme zwembad met jacuzzi en rustig mijn taart opgegeten. Tijdens mijn kopje koffie kreeg ik serieus meerdere keren een kriebel in mijn buik: ZIT IK HIER NU ECHT? Ik moet er soms bijna om lachen.....mijn leven had niet anders kunnen zijn dan dat het nu is!

Het was gezellig, ik heb een paar leuke vrouwen leren kennen en wat telefoonnummers uitgewisseld...nu maar hopen dat het geen valse nummers zijn! Ik heb zelfs al iemand die met me mee wil naar het concert van Maroon5 (die komen begin oktober in Jakarta). Maar het viel me ook wel op dat het expat-wereldje wel een heel apart wereldje is...er zaten aardig wat poehaa-vrouwen-met-poehaa verhalen bij). Maar ja, die heb je in het dagelijks leven ook wel en hier dus ook.....Toen ik thuiskwam had ik wel even een mismomentje hoor! Bij mijn lieve vriendinnen in Nederland is het altijd zo fijn vanzelfsprekend...kan ik altijd mezelf zijn, is het gewoon altijd goed. Hier moet je dan ineens weer meer je best doen, begin je weer helemaal overnieuw. Ik heb er wel vertrouwen in dat het vanzelf wat makkelijker wordt allemaal.....

En ons nieuwe huis? Dat hebben we nog steeds niet. Deze week ligt alles plat door Idul Fitri en kunnen we ook niks bekijken maar we hopen volgene week weer wat nieuws te bekijken. We zijn nog steeds in onderhandeling over 1 huis dat we mooi vinden maar dit huis ligt niet heel dicht bij de school van de kinderen. Dus dat is nog even een twijfelpuntje...

Er is ook 1 huis dat wel heel dicht bij de school zit (5 minuten lopen maar), maar dat huis heeft een vreselijke tuin. Klein en een hele grote betonnen muur waar je tegenaan zit te kijken...beetje deprimerend! Wrs. wordt het dus kiezen tussen 1 van de twee of kijken of er volgende week nog een nieuw huis te bekijken is. We hopen na volgende week duidelijkheid hierover te hebben.....we gaan bij beide huizen nog een keer kijken in ieder geval!

Bij het volgende verslagje hopen we te kunnen melden dat we een huis hebben....want het is hier prima maar de kinderen willen wel lekker naar buiten kunnen en dat is hier echt wel lastig!!!

Tot zover weer!! Heel veel liefs van ons allemaal!!!

En toen was het alweer augustus! Waar in Nederland de vakanties net begonnen zijn (en het volgens mij eindelijk echt zomerweer is), zijn hier deze week de scholen alweer begonnen. En dan zit je ineens weer in een ritme. Voor iedereen van jullie die nog lekker weg gaat...Heel veel plezier!!!

Afgelopen zondag zijn we teruggekomen van 9 dagen Bali...en dat was super! Slechts anderhalf uur vliegen en slechts 1 grote koffer voor ons vijven...dat is nog eens ontspannen op vakantie gaan. We hebben vrijdagavond de spullen ingepakt en zaterdagmorgen om 8.00 uur werden we hier opgehaald en naar het vliegveld gebracht.

In Denpasar aangekomen stond er een chauffeur van het resort klaar om ons op te halen...fijn!! Bij het resort aangekomen kregen we een lekker welkomstdrankje en daarna werden we naar onze cottage gebracht. En die was leuk!!! We zaten vlak aan het strand, vanuit ons huisje liepen we zo het strand op. Naast ons zat het restaurantje en we zaten ongeveer 20 meter bij twee zwembaden vandaan.

Vantevoren bedacht ik mij dat als ik zo'n blauwe heldere zee zou zien met zo'n mooi wit strand, dat ik zou gaan gillen. Nou, gegild heb ik niet maar ik had wel het gevoel dat ik zweefde. Frank en ik bleven maar zeggen dat dit toch niet normaal was......en dat gevoel bleef de hele week bij ons! Het rook overal lekker, er waren heel veel bloemen die ik nog nooit gezien had (Joris kwam elke morgen met een bloemetje aan die ik in mijn haar moest doen), en allemaal andere vogels die heel mooi zongen. Als we 's avonds in bed lagen hoorden we de golven van de zee! Ik denk echt dat Eva zich destijds ook zo gevoeld moet hebben toen zij het paradijs betrad..

Allemaal direct  de zwemkleding aangetrokken en een duik nemen in het heerlijke lauwe water. Nu ik het hier weer neerzet krijg ik er weer de kriebels van, zo mooi!! Lieve ontdekte al gauw dat er hele andere schelpjes op het strand lagen dan we gewend zijn in Nederland, dus we gingen druk zoeken met zijn allen." Deze is mooi", "Moet je deze zien"," Oh, ik heb echt een hele aparte!! Zo liepen er drie hele blije kinderen te zoeken naar de allermooiste schelpjes.

Daarna nog even een plons in het zwembad. Welke van de drie zullen we nemen? Tja, dat zijn dilemma's in het leven!

's Avonds hebben we heerlijk gegeten aan het srand. Overal aan het strand zitten kleine restaurantjes waar je voor weinig geld heerlijk kunt eten.

Wat hebben we verder gedaan op Bali?! Eigenlijk heel weinig. We hebben veel gezwommen,op het strand gelegen,aan het zwembad gelegen, in het zwembad gelegen, lekker gegeten, gedronken en geluierd! Frank is nog twee op de waterscooter geweest met de kinderen (er zat helaas geen toeter op...ik had nog zo gehoopt dat hij naar mij zou toeteren)

We zeiden een paar keer tegen elkaar dat we eigenlijk ook nog wel hier heen konden gaan, of daar heen. Om vervolgens weer tegen elkaar te zeggen dat we daar eigenlijk helemaal geen zin in hadden.

We zijn wel 1 dagje met een gids op pad geweest naar Ubud, een stadje in het binnenland. We zijn naar een traditionele Balinese dansvoorstelling geweest en naar de rijstvelden net buiten Ubud. Ook hebben we de apen in het monkeyforest bezocht. Toen we 's middags door het stadje reden viel mijn oog op allerlei schattige winkeltjes met allerlei schattige jurkjes....Daar moest ik zijn!!! Maar ja, drie kinderen die bij de eerste winkel al vragen of we bijna klaar zijn, zijn niet bevorderlijk voor mijn shophumeur.....wel voor mijn portemonnee trouwens!

"s Avonds zei ik tegen Frank dat ik eigenlijk nog wel even een keer in mijn eentje terug wilde naar Ubud om winkeltjes te kijken. Frank vond dat niet zo'n heel fijn idee omdat het wel een heel stuk rijden was. Maar de volgende dag stelde de moeder van Tijns vriendjes voor dat zij graag mee wilde. Dus zijn we gezellig vrijdagmorgen met zijn tweeen wezen winkelen in Ubud. En dat was heel gezellig. Ik krijg het afdingen al aardig onder de knie.

De hele week op Bali zijn we elke avond uit eten geweest. In het huisje was ook geen mogelijkheid om te koken. Dat was dus ECHT vakantie!!

Tijn heeft de hele vakantie met twee jongens uit Amsterdam gespeeld. Dat was wel echt heel erg leuk! Met zijn drietjes hadden ze na een paar dagen bijna een heel voetbalteam bij elkaar met kinderen uit verschillende landen. In de namiddag werd er op het strand gevoetbald...Tijn mosten we af en toe echt even opzoeken anders zagen we hem gewoon niet. Met zijn vriendjes en hun ouders zijn we ook nog twee keer uit eten geweest, was gezellig!

Zondagmiddag vlogen we weer terug naar Jakarta en was onze vakantie voorbij. We hebben met de kinderen nieuwe schooltassen, broodtrommels en bekers gekocht en voordat ze naar bed gingen stond alles netjes klaar in de gang voor de eerste schooldag!

Gisteren ging om 6.00uur de wekker. De scholen beginnen hier om 7.30 uur en om 7.00 uur werden we opgehaald.....Vroeg hoor! Het was nog niet eens helemaal licht.

Tijn zat een beetje in zak en as want hij vond het heel spannend om naar zijn nieuwe school te gaan. Lieve en Joris hadden er wel zin in. Vooral Lieve zei tijdens de vakantie een aantal keren dat ze zin had om naar school te gaan.

Toen we bij school aankwamen was het een grote verzameling van kinderen die gebracht worden. Voor de school zit een grote carport en als de auto daar onder staat mogen de kinderen uitstappen. De chauffeur rijdt vervolgens verder en wacht op de parkeerplaats.

Eerst naar de klas van Joris. Joris heeft twee juffen en die kwamen direct naar hem toe en probeerden hem op zijn gemak te stellen.

Joris was er nog niet gelijk om alleen gelaten te worden want hij kleefde als een bang aapje aan mij vast. Frank is vast met Lieve en Tijn naar hun klas  gelopen want de bel was ondertussen al gegaan. Toen ik er even later langs liep (met Joris nog steeds aan mij vastgeplakt) zat de duer van Lieves klas al dicht! Lieve zat met een trillipje aan tafel en ik stond met prikkende ogen naar haar te kijken. Toen even naar Tijn gelopen en hem een hele dikke kus gegeven. Met hem ging het wel, een beetje een bibberstem, maar hij hield zich goed staande....

Toen we weer terugliepen zei Frank dat ik gewoon Lieves klas in moest lopen..dus dat deed ik toch maar. Een dikke kus gegeven en toen Joris naar zijn klas gebracht. Joris hebben we huilend bij de juf achtergelaten...hij had er nog niet zoveel zin in. En toen weer terug naar de auto....ik met tranen en Frank die naast mij liep en mijn rots in de branding was.

De hele ochtend toch een beetje buikpijn gehad. Zouden ze het wel fijn hebben? Waarom doen we ze dit aan? Er flitste van alles door mijn hoofd...

Om 14.00 uur kon ik ze weer ophalen. Er kwamen drie blije gezichtjes naar me toe lopen. Joris had het heel fijn gehad. Zijn verdriet was direct over zei de juf. Lieve vond de dag wel heel lang duren maar vond het ook heel leuk! En Tijn sloeg helemaal door naar de andere kant en zei dat deze school Veeeeeel leuker is dan zijn vorige school. "Want hier doen we veel meer". Nou ja, waar of niet, ik was allang blij dat het zo goed gegaan was.....helemaal trots liepen we weer terug naar de auto. Dat hebben we tenminste gehad......

Vandaag ging het al een stuk beter. De zenuwen waren weg en iedereen had er zin in. Joris trok nog een klein pruillipje maar meer was het ook niet...

Frank ging aan het werk en ik ben vanaf zijn werk lopend naar huis gegaan. Dat is ongeveer een kwartiertje.

En dan heb je ineens een halve dag voor jezelf....wat zal ik eens gaan doen. Om 10.00 uur had ik met Frank afgesproken bij de bank om een rekening te openen. Daarna even wat boodschapjes halen, naar huis gelopen en daar een beetje opgeruimd, wasje opgehangen, afwas gedaan en toen ben ik lopend naar de starbucks gegaan om een heerlijke witte chocolade mokka koffie te drinken....ken je die? Hij smaakt superdesuup lekker!!! En ze hebben ook een heleboel lekkere dingen die je bij de koffie kunt bestellen.......ook superdesuup lekker! Ik had mijn huiswerk Indonesisch meegenomen dus ik heb daar een uurtje zitten oefenen. Het mooie is dat als ik ergens niet uitkom of iets wil weten dan is er altijd wel iemand die me kan helpen. De starbucksjongen, de meisjes in de batikwinkel, de jongens van de houdekeeping, de chauffeur van Frank. Ik neem mijn mapje overal mee naar toe en let op alle boren onderweg wat er op staat en wat het betekent...leuk hoor!!

Het jammere is alleen dat ik bijvoorbeeld gisteren vantevoren oefen wat ik tegen de taxichauffeur moet zeggen. Het lijkt dan al heel wat... Vervolgens gaat hij me dan allerlei vragen stellen en kijk ik hem aan alsof ik het in Keulen hoor donderen (en Keulen is ver vanaf hier!!). Ik heb nu ook een standaard zinnetje dat ik veel roep : Maaf, saya bicara Bahasa sedikit (Sorry, ik spreek maar een beetje Indonesisch). Dan lach ik er vriendelijk bij en hoop ik maar dat ik uiteindelijjk op de plek van bestemming terechtkom....want die garantie heb ik niet altijd helaas!!

Het gewone leven is dus begonnen. Frank heeft het naar zijn zin op zijn werk. Vanavond had hij een etentje met alle collega;s i.v.m de ramadan. Om 18.00 uur gingen ze met zijn allen eten...was gezellig!

Morgenochtend om 8.00 uur gaan we weer drie huizen bekijken. En nu maar hopen dat er een fijn huisje bij zit. Vlak voordat we naar Bali gingen hadden we ook nog huizen bekeken. Er zat er eentje bij die we helemaal leuk vonden...totdat we in de tuin stonden en in de luidspreker van de moskee keken....toch maar niet dan!  Dat zingen gaat zo HARD!! En zo LANG!!  Gisteren had ik er ook weer 1 bekeken die ook mooi was...maar pas eind oktober vrij komt! Ja, dat duurt dus nog bijna drie maanden. Ook maar niet dus.... Het  is dus nog niet zo eenvoudig. Maar ik weet zeker dat er nog een mooi huis komt waarbij we een goed gevoel hebben en die voor ons gezin bestemd is...nog even geduld! En tot die tijd zitten we hier ook fijn in ons appartement waar het ons aan niets ontbreekt!!

Liefs van ons allen!!!

En we zijn weer ruim een week verder. Het is een week maar het voelt voor ons alsof er al weken voorbij zijn...er is ook zoveel anders dan normaal. Dat herken je misschien wel als je zelf op vakantie gaat. Voor jezelf lijkt het alsof je heel lang weg bent terwijl de thuisblijvers bij je terugkomst zeggen: "Huh, ben je er nu al weer?".

Frank heeft de afgelopen week de hele week gewerkt. 's Morgens wordt hij rond 7.45 uur opgehaald en 's avonds is hij rond 18.00 uur weer thuis. Het is hier dan al bijna donker. Binnen 5 minuten is het ineens donker. Wel jammer dat het al zo vroeg donker is.

Ik spring weer aardig van de hak op de tak. Ik had het nog over Franks werk. Het werken gaat hier wel wat anders dan in Deventer. Het is allemaal wat gemoedelijker. Er is een man bij Witteveen+Bos aan het werk die steeds kopjes koffie en glaasjes water komt brengen (en als wij bij Frank langskomen krijgen wij ook gelijk een glaasje van hem, mooi!!). En tussen de middag wordt er heerlijk uitgebreid geluncht met lekker warm eten. Aangezien Frank niet van lekker eten houdt vindt hij dit wel jammer (of hield hij nou wel van lekker eten?). In ieder geval is de eerste volle week hem goed bevallen. Voor en na het lunchen wordt er natuurlijk ook hard gewerkt!

Aankomende week heeft hij gelijk het geluk dat hij op werkbezoek mag bij een klant. Hij gaat naar donderdag met nog een collega naar Kalimantan. Daar blijven ze twee dagen en dan komt hij vrijdagavond weer thuis....Frank vindt het helemaal leuk!!

Op vrijdag is het batik-day en dan gaat Frank in een heel mooi batik overhemd naar het werk. Dit zijn de originele gebatikte overhemden die de Indonesische mannen veel dragen. Je zal begrijpen..het staat hem prachtig!!!

En hoe zag onze week er uit? Als een echte vakantieweek.

Maandag ben ik met de kinderen naar een playground geweest. In Jakarta zijn er niet veel plekken voor de kinderen om te spelen maar deze playground is speciaal voor de kinderen gemaakt. Het is een klein park middenin Jakarta waar je voor een klein bedrag met de kinderen naar binnen kunt. In het parkje staan allemaal mooie planten en bomen en overal ligt gras. Er staan overal picknicktafels en mooie bamboe huisjes waar je in kunt liggen/zitten, lekker in de schaduw. Er zijn ook allemaal fonteinen waar de kinderen lekker met hun zwemkleding aan kunnen spelen...een fijne afkoeling!

Daar hebben we de hele ochtend gezeten, was heerlijk!! Verder zwemmen we veel. Elke ochtend en soms nog 's middags. Erg lekker!

Tussendoor doen we af en toe wat boodschappen en we zijn deze week twee keer bij de vrouw van een collega van Frank geweest. Zij wonen ook met hun drie kinderen in Jakarta. Zij wonen er al anderhalf jaar dus ik kan met al mijn vragen bij haar terecht...heel fijn!

We hebben woensdagmiddag een rondleiding gehad op de nieuwe school van de kinderen. Erg leuk om te zien allemaal. Het is een hele mooie school die in een vierkant is gebouwd met in het midden heel veel speelruimte voor de kinderen. Joris komt in de kleuterklas bij juf Esther, Lieve komt in groep 3 bij juf Femke en Tijn komt in groep 6 bij meester Joris (Een meester met zo'n mooie naam en die ook nog op voetbal zit, voor Tijn kan hij nu al niet meer stuk!). Lieve en Joris komen ongeveer in een klas met 15-18 kinderen. Tijn komt in een klas met 9 kinderen.

Over twee weken begint de school hier en dan zijn de lestijden voor Lieve en Tijn van 7.30uur-14.00 uur en voor Joris op maandag en dinsdag van 7.30 uur-12.00 uur en de rest van de week ook tot 14.00 uur. Dat wordt nog wel even wennen denk ik! Ik pleit wel voor Joris voor de woensdag als thuisblijfdag....we zien het wel!

Na schooltijd worden er elke dag nog heel veel activiteiten georganiseerd waar de kinderen zich voor op kunnen geven. Zo heeft de school ook een eigen voetbalteam, kun je op ballet, gitaarles en nog veel meer keuzes. De kinderen kunnen ook na schooltijd op school zwemles krijgen...ideaal! Er zitten twee zwembaden bij de school. De school heeft ook een eigen bibliotheek voor de kinderen waar ze iedere week met de klas naar toe gaan. Hier kunnen ze nederlandse boeken en dvd'slenen want die zijn verder natuurlijk nergens te krijgen.

De eerste indruk was dus heel leuk. Wel een heel verschil met de Vrije school....dus ik moet nog even schakelen, maar ook wel heel erg nieuwsgierig om te zien hoe het hier gaat.

In het appartement is het fijn en netjes. We hebben ruimte genoeg en we hebben airco....ook fijn! Drie keer in de week komt de housekeeping hier de bedden verschonen, sanitair schoonmaken en ze doen zelfs de afwas als die er nog staat!!! Dat is toch niet normaal? Toen ik gisteren weer thuiskwam was alle afwas weg!!...en stond het vervolgens schoon in de kast. De autootjes van Joris stonden allemaal netjes op een rij op de kast....ik val echt van de ene verbazing in de andere.....

De mannen van de housekeeping gaan aan het eind van de dag (dan waait het hier wat harder) met zelfgemaakte vliegertjes het dak op en gaan dan een hele poos vliegeren. Je ziet rond dat tijdstip overal in de buurt jongens op de daken staan van de huizen met een vlieger....zo leuk!! Tijn, Lieve en Joris vinden het vliegeren ook geweldig en mogen steeds de vlieger vasthouden. Ze weten het nu al precies en gaan aan het eind van de middag kijken of er gevliegerd wordt.

Aangezien ik in het appartement geen ruimte heb om de was op te hangen, had ik een droogrek nodig. Nou hebben ze hier bij de grote supermarkt (en die is flink groot) van die droogrekken die we in Nederland ook hebben. Maar nou zag ik bij mijn achterbuurman zo'n mooi droogrek staan als die ik zelf in Zwolle ook heb (zo'n ouderwetse). Die moest ik dus ook hebben!!! Maar ja, waar haal ik zo'n leuk rek? Pfff...geen idee!!

Ik vroeg het aan die vrouw waar ik was deze week en zij heeft het gevraagd aan haar Ibu (deze vrouw woont bij hun en doet de huishouding doordeweek). Deze vrouw (die ook superlekkere dingen kan maken!!) kent heel veel lokale winkeltjes in de buurt en zij wist wel waar ik zo'n rek kon kopen.

Gisteren ben ik dus in de taxi op pad geweest voor zo'n rek. En ik heb er 1 gevonden!!! Hij is weliswaar niet zo groot als mijn eigen maar anders paste hij niet in de taxi. Helemaal blij  ben ik met mijn nieuwe droogrek...ik moet er steeds naar kijken en kan niet wachten tot ik weer een wasje kan ophangen. Wat fijn toch dat deze mevrouw mij daarmee kan helpen en zoveel dingen weet waar ik geen weet van heb.

En wat is ie leuk!!!

Gisteren ben ik ook nog op huizenjacht geweest. De kinderen hebben gespeeld bij het andere gezin waar ik het net over had, en ik ben samen met de moeder van die kinderen op de fiets door de wijk gegaan om te kijken waar er huizen te huur staan. Elk huis heeft zijn eigen bewaker en deze meneer heeft de sleutel zodat we zo naar binnen kunnen. We hebben drie huizen bekeken. En die huizen waren mooi!!!! En groot!!! Ik dacht, zo moet Barbie zich ook altijd voelen als ze haar barbiehuis binnen gaat....helaas was er geen Ken te bespeuren, maar dat terzijde!

Het eerste en het derde huis waren heel mooi maar het tweede was zo groot dat ik bang was dat ik de ingang nooit weer zou vinden. Het derde huis zat wel heel dicht bij de Moskee.....en dat gezang is toch niet helemaal mijn smaak...en dat gaat hard!!! Minpuntje dus!!

Ik werd al snel wakker geschud uit mijn mooie droom  (ik zag mij al vanaf de vide mijn kinderen roepen dat ze uit het zwembad moesten komen), de prijs was toch echt te duur voor Witteveen+Bos. We moeten toch echt naar iets kleiners gaan kijken. Maar ja, dan moet dat er wel zijn!

Tot nu toe dus nog geen succes, maar wie weet volgende week weer nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Wel superleuk trouwens om in al die huizen te kijken...Daarna hebben we de kinderen opgehaald (die bleven bij de Ibu en vinden dit al heel normaal..!!) en zijn we lopend naar een lokaal winkeltje gegaan om een ijsje te halen. Een heel oud gerimpeld vrouwtje heeft in de straat een soort kraampje waar ze van alles verkoopt. Het is een groot allegaartje en je wordt er geen wijs uit maar het zag er zo gezellig uit......prachtig vind ik het!!

En de ijsjes waren heerlijk!!! Ik hoop dat we in deze wijk een huis kunnen vinden...al zal dat nog niet makklelijk worden vrees ik!

Woensdagmorgen zijn we 's ochtends vroeg met zijn vijven naar the Immigration office geweest voor onze Kitas(verblijfsvergunning). Toen we aankwamen (na een half uur file), bleek dat ik niet naar binnen mocht omdat mijn schouders niet bedekt waren. Oh jee....dat had ik nou nooit bedacht!! De kinderen mochten eerst ook niet maar uiteindelijk toch wel, maar ik mocht echt niet naar binnen. Maar ja, ik wil toch ook een verblijfsvergunning!!! Bij de ingang stond een man te wachten die zag wat mijn probleem was en wat denk je?! Ik mocht zijn jasje aan....nou ja!!! Ik bedankte hem nog net niet op mijn knieeen en hij zei dat ie wel zou wachten. We hebben ongeveer twintig minuten werk gehad maar ik had bijna buikpijn omdat ik het zo naar vond voor die beste man.....die moest toch vast naar zijn werk of zo?! Toen we klaar waren zat de man rustig op een stoel te wachten en gaf ik gauw zijn jasje terug....Wat een hulp..geweldig!!!

En de kinderen? Die doen het zo goed. Ze zijn al heel wat meer gewend aan de grote stad. Als ik doordeweeks lopend met ze op pad ga is het nog wel even spannend, maar ondanks de drukte is er hier geen stress in het verkeer. Als ik de straat over wil steken wordt er gewoon op elkaar gewacht...want niemand heeft hier haast!! En wat ziet alles er dan anders uit!!!

Wel merk ik dat de kinderen wat meer aanvaringen hebben met elkaar. Ze zitten natuurlijk de hele dag met elkaar en hebben verder nog geen vriendjes. Ik snap wel dat je je zus of broer dan af en toe even koppie onder wil drukken in het water...koelen ze gelijk af!!

Om een lang verhaal dus kort te maken...We wennen al aardig!! We kijken nog wel onze ogen uit elke dag, maar de indrukken komen een stuk minder hard binnen dan een week geleden. De warmte voelt al lekkerder op onze huid, de geuren zijn al wat minder sterk, het geluid van de moskee dringt niet meer zover door, het ónhygienische valt al minder op.....hoewel?!

's Avonds halen we alltijd een lekkere cappucino bij de Starbucks (zit iets verderop in de straat). Net ging ik op pad voor cappucino en zag ik iets verderop een JCO. Kent iemand dat? Ik had gehoord dat je daar hele lekkere donuts kunt kopen met van dat heerlijke felgekleurde glazuur in allerlei smaken. Daar moest ik dus naar toe!!!!

Toen ik binnenkwam kreeg ik een extreem geluksgevoel bij het zien van al deze heerlijke zachte suikerdonuts met fijne kleuren!! Ik heb er zes gekocht want ik moest natuurlijk wel kunnen vergelijken ( dat kost dan ongeveer 2 euro). Toen ik terugliep, mij helemaal verheugend op dat lekkers dat Frank en ik gingen verorberen schoot er ineens iets voor mij langs op de stoep...een dikke rat!!!! Ik stond bijna op zijn staart, hij schrok er zelf ook van en schoot gauw weg in een gat in de stoep (waar wrs de rest van de familie zat te wachten).

Weg was mijn trek!!! Heel even dan, want toen ik thuis was hebben we ze geproefd en ik kan je vertellen: De JCO gaat grote omzet draaien deze maand!!!

Hieronder nog wat leuke kiekjes van vandaag. We zijn naar het oude Batavia-stad geweest. En natuurlijk wat gedronken bij het Batavia-cafe!

Lieve in het oude stadhuis

Het plein voor het gouverneurshuis met uitzicht op het Batavia Cafe

Gezellig mannenmomentje!!

Twee mooie broers!!

Zijstraatje

Sunda Kelapa.....iets verderop in de haven!

Onze kinderen lijken wel beroemdheden! Er werd vandaag meerdere keren gevraagd of mensen met onze kinderen op de foto mochten. Joris en Lieve maken dat ze weg komen maar Tijn vindt het eigenlijk wel leuk!! Kan hij vast wennen als hij later profvoetballer is!!

Op naar weer een nieuwe week!!! Veel liefs van ons allemaal!!!

We zijn aangekomen in Jakarta!!!

Zondag zijn we vanaf schiphol vertrokken naar Singapore. We vlogen om 21.00 uur  en dat was een ideale tijd. Voor Tijn ,Lieve, Joris en mij was het de eerste keer vliegen...en wat was het mooi!!! We stegen bijna nog hogerop dan het vliegtuig omdat we het zo super vonden...heerlijk gevoel!

De vliegreis verliep prima. De kinderen hebben alledrie heel veel geslapen waardoor het voor hen heel snel ging. Frank en ik hebben niet veel geslapen maar er werd goed voor ons gezorgd. het was luxe hoor. We kregen steeds wat drinken, dan weer wat eten, en midden in de nacht een ijsje. Niets te klagen dus.

Aangekomen in Singapore was het daar al 15.30 uur in de middag. Ingecheckt in het 5 (!)-sterrenhotel. Niet te geloven, wat een chique bedoeling. We zaten op de 17e verdieping van een hotel en daar was ook een executive club waar we 's morgens mochten ontbijten...heerlijk!! Een heerlijk zwembad op de vierde verdieping...daar hebben ons goed vermaakt!

Volgende dag heeft Frank zijn visum gekregen en diezelfde avond vlogen we door naar Jakarta. Toen we het vliegtuig uitstapten was het Heet!!

Bij de ingang van het vliegtuig stonden twee mannen te wachten met een bordje waarop stond: Mr. Frank van Woesik. Zij brachten ons naar ons appartement en hielpen met onze bagage. De kinderen werden begroet alsof ze nog nooit blonde kinderen hadden gezien. Dat was zo apart...vooral Lieve en Joris konden niet normaal lopen want iedereen wilde ze even aanraken, in hun wangen knijpen, hun haren aanraken...

Ondertussen was het al middernacht en we kwamen dus in het donker aan in ons appartement. De kinderen nog even in bad geweest (We hebben hier twee baden in het appartement..JIPPIE!), en toen allemaal gaan slapen.

De volgende morgen keken we uit het raam,want waar zaten we eigenlijk?! We keken uit op tuinen van andere huizen en iets verderop een hele drukke weg.

Later op de ochtend op zoek naar een supermarkt. Met zijn vijven op pad. Geen supermarkt te vinden, niemand die een woord Engels spreekt. Overal ligt afval op de grond, stoepen die bijna niet te herkennen als stoep, verkeer dat druk langs je heen raast zodat je bijna niet over kunt steken tenzij je jezelf er gewoon voor gooit. Ik wilde nog maar een ding...velig terug naar ons appartement!! Dat hebben we dus maar gedaan...

Daarna hebben we weer gezwommen op het dakterras!!

's Avonds hebben we gegeten bij twee Nederlandse collega's van Frank en hun gezinnen. Toen werd me meteen wat meer wegwijs gemaakt zodat we vol goede moed aan dag twee konden beginnen.

Dat was dus vandaag. Vanmiddag is Frank begonnen met zijn werk. Hij had er veel zin in maar ik vond het wel even spannend...alles is zo nieuw en zo anders!! Gelukkig ging het heel goed en we hebben ons prima vermaakt. De chauffeur van Franks werk heeft ons naar de supermarkt gebracht en daarna weer terug naar het appartement..heel fijn!! Daarna zijn we naar Franks werk gegaan en hebben we kennis gemaakt met alle collega;s.  Het kantoor bestaat uit drie nederlandse collega's en 25 Indonesische collega's. Frank is daarna daar gebleven en ik ben met de kinderen teruggebracht naar het appartement (appartement en kantoor zitten vlakbij elkaar). Daarna nog even naar een grote shopping mall geweest op zoek naar een voetbal voor Tijn...nog niet gevonden helaas!.

De kinderen vinden het tot nu toe helemaal leuk! Ze vermaken zich prima en doen het hartstikke goed!! Hun ritme is nog niet helemaal zoals het hoort ('s avonds lang wakker en 's morgens laat wakker), maar dat komt vanzelf.

Op het dak van het appartement zit een heel mooi zwembad. Daar zijn we aan het eind van de middag geweest. Het is er lekker rustig en we hebben het zwembad tot nu toe steeds voor onszelf...superdeluxe!!

En morgen volgt er weer een nieuwe dag! Een dag waarin we weer iets meer zullen wennen aan al het nieuwe. Want was is Jakarta een verandering vergeleken met Nederland. Om maar een paar voorbeelden te noemen:

-dat je niet meer alles op de fiets kunt doen maar alles met de auto doet.

-dat je vervolgens niet zelf in die auto rijdt maar overal heengereden wordt.

-dat we bij de collega van Frank eten en dat het eten gekookt wordt door mensen die zij in dienst hebben.

-dat die mensen gewoon bij hun in huis wonen en daar zes dagen per week werken

-dat iedereen je overal mee helpt en je tot dienst wil zijn.

-de vriendelijkheid van de mensen...

-dat je 's ochtends om 4.45 uur wakker wordt van de mensen bij de moskee die je oproepen voor het gebed. (wij draaien ons dan nog even om)

-dat dit nog 4 keer vaker voorkomt op een dag. De ramadan komt eraan en dan schijnt het steeds wat langer te duren)

-dat de files niet worden opgeheven maar er non-stop zijn

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is wennen...maar tot nu toe is het hier fijn!!!

p.s de volgende verslagjes zal ik iets beknopter houden

-

Sandra en ik zijn de afgelopen twee dagen bij het KIT in Amsterdam geweest. Deze organisatie geeft diverse trainingen voor mensen die in een ander land gaan wonen en werken maar geeft ook trainingen voor mensen die in Nederland komen wonen en werken. Het KIT zit direct naast het tropenmuseum (leuk om een keer naar toe te gaan) en hier hebben wij 's middags heerlijk gelunched.  Het waren twee intensieve dagen waarbij ons veel is verteld over het leven in Indonesië. De onderwerpen die o.a. voorbij zijn gekomen zijn:

- het wonen in een tropisch klimaat;

- wat is de cultuur van het land (schaamtecultuur);

- hoe zijn de Indonesiërs;

- hoe ga je om met personeel (ja, ja);

- hoe bereid je je kinderen voor op zo'n ingrijpende verandering;

- religie;

- werken in Indonesië;

- economie;

- test culturele vaardigheden;

- wanneer krijgen Sandra en ik het moeilijk (DIP);

- etc.

Het is een druk programma geweest, waarbij ons aardig wat handvatten zijn gegeven over hoe te leven in Jakarta. Allemaal zeer leerzaam maar de grote stap komt natuurlijk echt wanneer de deuren van het vliegtuig opengaan en er een warme deken over ons terecht gaat komen...spannend!

Na de eerste dag zijn we gezellig uit eten geweest in Amsterdam bij het Leidseplein en daarna hebben we nog wat gewandeld in het Vondelpark. Na een overnachting in het hotel en een lekker ontbijt is de 2e dag begonnen bij het KIT.

Gr. Frank